To bardzo subtelne zabiegi wykorzystujące ściśle określone pozycje ułożeniowe, opór terapeuty oraz silę mięśni pacjenta. Techniki te są dedykowane przede wszystkim pacjentom bardzo wrażliwym na dotyk. We wszystkich technikach energizacji mięśni zaangażowane są fizjologiczne mechanizmy neuroodruchowe, które powodują zmniejszenie napięcia mięśniowego. Techniki poizometrycznej relaksacji wykorzystują fenomen rozluźnienia mięśnia tuż po jego wcześniejszym skurczu. Techniki hamowania zwrotnego wykorzystują reakcję obniżenia napięcia jednej grupy mięśniowej na drodze pobudzenia grupy antagonistycznej. Techniki izolitycznego skurczu ekscentrycznego powodują wysuwanie się włókien mięśniowych z otaczającej je powięzi śródmięsnej co poprawia elastyczność włókien mięśniowych. Wszystkie te techniki są zupełnie bezbolesne. Dedykowane są pacjentom z przykurczami mięśniowymi, osłabieniem siły mięśniowej, obrzękami i zastojami żylnymi, dzieciom z wadami postawy. Techniki mogą być samodzielnie wykonywane w domu w formie autoterapii.

To techniki niezwykle delikatne i niemal nieodczuwalne przez pacjenta, natomiast dające bardzo wyraźne efekty zmniejszenia bólu mięśniowo-powięziowego. Wykonanie ich polega na manualnym odkształceniu tkanki do tak zwanej bariery oporu tkankowego i powolnym przesuwaniu tej bariery wraz z następującym rozluźnieniem tkanki. Techniki te poprawiają wewnętrzną ruchomość tkanek miękkich, szczególnie powięzi powierzchownej. Dzięki bogatemu unerwieniu powięzi jej rozluźnienie korzystnie wpływa na odruchy postawy ciała. Uwalnianie napięć w dużych obszarach powięzi powierzchownej znacząco poprawia globalne zakresy ruchomości w całym ciele. Techniki dedykowane są głównie dzieciom.

Służą likwidacji nieprawidłowości w obrębie tkanki łącznej. W tkance łącznej w wyniku zaniedbań, urazów, zabiegów chirurgicznych, niewłaściwej diety i błędów treningowych dochodzi do sklejeń, zrostów i zwłóknień. Przyczyniają się one do bolesnych ograniczeń ruchomości i podwyższenia napięcia mięśniowego. Jeśli zrosty obejmują nerwy może dojść do objawów neurologicznych, a jeśli zrosty otaczają naczynia krwionośne może dochodzić do zaburzeń krążenia (np. zimne stopy i zimne dłonie). Techniki aktywnego rozluźniania dają bardzo szybkie efekty w likwidowaniu tych zaburzeń. Terapeuta manualnie blokuje zrosty w tkance a następnie rozciąga je przywracając prawidłowe napięcie okolicznych mięśni i ruchomość stawów. Techniki te są dedykowane głównie sportowcom i osobom po operacjom chirurgicznym np. po artroskopii stawu kolanowego dla szybkiego odtworzenia pełnej i bezbolesnej ruchomości stawu kolanowego.

To techniki niezwykle delikatne i niemal nieodczuwalne przez pacjenta, natomiast dające bardzo wyraźne efekty zmniejszenia bólu mięśniowo-powięziowego. Wykonanie ich polega na manualnym odkształceniu tkanki do tak zwanej bariery oporu tkankowego i powolnym przesuwaniu tej bariery wraz z następującym rozluźnieniem tkanki. Techniki te poprawiają wewnętrzną ruchomość tkanek miękkich, szczególnie powięzi powierzchownej. Dzięki bogatemu unerwieniu powięzi jej rozluźnienie korzystnie wpływa na odruchy postawy ciała. Uwalnianie napięć w dużych obszarach powięzi powierzchownej znacząco poprawia globalne zakresy ruchomości w całym ciele. Techniki dedykowane są głównie dzieciom.

Dedykowana jest przede wszystkim ostrym bólom zarówno tym, które pojawiły się po urazie ale też tym, które z pozoru pojawiły się bez istotnej przyczyny. Ból pojawia się w wyniku zainicjowania obronnego napięcia mięśniowego, które aktywuje znajdujące się w mięśniu punkty spustowe. Punkty spustowe to fragmenty włókna mięśniowego o wzmożonym napięciu, przybierające kształt guzków wielkości ziarna ryżu lub grochu. Wykazują one nadwrażliwość uciskową i prowokują przy tym charakterystyczny ból przeniesiony, rozchodzący się według określonego schematu w inne rejony ciała. Punkty spustowe mogą być też przyczyną bólu przewlekle nawracającego np. bólu skroni. Mięśnie, które męczą się np. przy pracy przed komputerem, napinają się nadmiernie i aktywują punkty spustowe powodując przeniesienie bólu z mięśni szyi na głowę. Terapia polega na szeregu czynności, które mają doprowadzić do zlikwidowania punktu spustowego. Wykorzystuje się ucisk o narastającym natężeniu, rozluźnianie powięzi ponad punktem, pozycyjne uwalnianie oraz poizometryczną relaksację.

Metoda G.D.S. stanowi podejście zapobiegawcze jak i terapeutyczne.  Oparta na powiązaniach między mechaniką ciała, a zachowaniem. Koncepcją pracy jest uświadomienie ścisłych zależności pomiędzy wszystkimi częściami ciała oraz ich połączeniu za pomocą mięśni tworzących swoiste łańcuchy. Mięśnie są ponadto narzędziami wyrazu psychiczno- cielesnego: naszego stanu napięć, emocji, uczuć i sposobu bycia, które wpływają na postawę, oddychanie i gesty. Długo utrzymujące się lub powtarzające napięcie skutkuje nadmiernym napięciem mięśniowym, które może wpływać na stopniową serię przemieszczeń stawowych powodujących ograniczenie swobody ruchu czy uczucie dyskomfortu.

Metoda G.D.S. proponuje zabiegi: metody odruchowe, modelowanie kostno-stawowe, pozycje rozciągające, stymulację i koordynację napięć mięśniowych między nimi. Duża część pracy poświęcona jest nabyciu świadomości i wyuczeniu poprawnego ruchu, sterowania ciałem.

Wskazania:

• patologie kończyn,
• zwyrodnienia stawów,
• bóle (lumbago, bóle lędźwiowe, szyi),
• zaburzenia statyki kregosłupa (nadmierna lordoza, kifoza, skolioza).

Metodę G.D.S. można stosować u wszystkich pacjentów bez względu na wiek.

Metoda ta koncentruje się na powięzi mięśniowo-szkieletowej, pozwalając na zidentyfikowanie specyficznie zlokalizowanych stref powięzi łączących się z określonymi zaburzeniami ruchomości.

Szczegółowo opracowane modele biomechaniczne pomagają w wyborze konkretnych punktów wymagających leczenia, po wcześniejszym ustaleniu, który ruch jest bolesny i ograniczony. Dzięki zastosowaniu odpowiedniej manipulacji bądź mobilizacji danej strefy powięziowej, następuje przywrócenie ruchomości i w konsekwencji zmniejszenie bólu.
Pojęcie manipulacji powięziowych obejmuje techniki stosowane w leczeniu powięzi głębokiej i jej składowych mięśniowych .Termin mobilizacje powięziowe oznacza techniki stosowane w leczeniu okołostawowych składowych powięzi głębokiej: troczków, przegród międzymięśniowych, więzadeł.
 

Wskazania:

• dolegliwości bólowe aparatu ruchu
• ograniczenia swobody ruchu
• zaburzenia posturalne
• urazy i przeciążenia układu kostno-stawowego oraz mięśniowego

 

Metodę FM można stosować u wszystkich pacjentów, bez względu na wiek